W latach 1579 - 1670 w diecezji wrocławskiej przeprowadzone zostały kilkakrotnie wizytacje kościołów. W spisanych po łacinie protokołach pojawiała się również nazwa wsi Łososiowice i zapisy dotyczące kościoła. Pisownia nazwy wsi była różna: w 1638 - Lohswitz, w 1651-52 - Loswitz, w 1666-7 - Losswitz. Powodem wzmianek w protokołach był opłakany stan, w jakim znajdował się kościół. Stan ten był prawdopodobnie skutkiem zniszczeń z czasu wojny trzydziestoletniej. Kamienna wówczas wieża była całkowicie zawalona, a wierzący mieszkańcy wsi coraz częściej udawali się do kościoła w Stobnie. Kościół był w tym czasie pod wezwaniem św. Jadwigi Śląskiej i Michała Archanioła. Do odbudowy doszło w latach 1700 - 1701, a jej inicjatorem był Ludwig Bauch, opat cysterskiego klasztoru w Lubiążu w latach 1696 - 1729. Wystrój kościoła barokowy z emporą (chórem muzycznym) we wnętrzu. Przy wejściu do kościoła znajdują się trzy krzyże nagrobne (z 1869, 1892 i 1908), należące do rodziny Stober, której przedstawiciele sprawowali we wsi dziedziczny urząd sołtysa W XIX w.

Do 1945 istniała tu parafia rzymskokatolicka, do której należał kościół filialny w Jodłowicach. Długą listę niemieckich księży tutaj pracujących zamyka ks. Alois Pohl. Proboszczem w Łososiowicach był od 1907r. aż do końca stycznia 1945r., kiedy to został zamordowany prawdopodobnie w czasie ofensywy Armii Czerwonej. Zwłoki jego i gospodyni zostały znalezione przez niemieckich mieszkańców wsi, którzy powrócili do domów po wcześniejszej ucieczce przed żołnierzami Armii Cyerwonej. Ks. Pohl został pochowany na cmentarzu przy kościele.

Opiekę nad kościołem i wierzącymi w Łososiowicach przejął ks. Kukowka z Wołowa, władający również językiem polskim.

Jesienią 1947r. Łososiowice opuścili ostatni jej niemieccy mieszkańcy.

Z ksiąg parafialnych sprzed II Wojny Światowej, które były prowadzone od 1774 roku zachowały się jedyni księgi chrztów z lat 1891 - 1945. Przechowywane są one obecnie w Archiwum Archidiecezjalnym we Wrocławiu.