I. Zwiastowanie NMP
To Słowo Ojca tak godne, tak święte i chwalebne zwiastował najwyższy Ojciec z nieba przez św. Gabriela, swego anioła, mające zstąpić
do łona świętej i chwalebnej Dziewicy Maryi, z której to łona przyjęło prawdziwe ciało naszego człowieczeństwa i naszej ułomności.
Które, będąc bogate (2 Kor 8, 9) ponad wszystko, zechciało wybrać na świecie ubóstwo wraz z Najświętszą Dziewicą, Matką swoją. (List do wiernych 4-5)
II. Nawiedzenie św. Elżbiety
Będąc sługą wszystkich, mam obowiązek służyć wszystkim i udzielać wonnych słów mojego Pana. Zważywszy zatem, że z powodu choroby i słabości mego ciała nie mogę
każdego z osobna odwiedzić osobiście, postanowiłem w tym liście i orędziu przekazać wam słowa Pana naszego Jezusa Chrystusa, który jest Słowem Ojca,
i słowa Ducha Świętego, które są duchem i życiem (J 6, 64). (List do wiernych 2-3)
III. Narodzenie Jezusa
Oto dzień, który Pan uczynił * radujmy się w nim i weselmy (Ps 117, 24).
Ponieważ najświętsze, umiłowane Dziecię zostało nam dane i narodziło się dla nas (por. Iz 9, 6) w drodze i położone zostało w żłobie
* bo nie miało miejsca w gospodzie (por. Łk 2, 7). (Nieszpory na Boże Narodzenie 6-7)
IV. Ofiarowanie w świątyni
Błogosławieni czystego serca, bo oni będą oglądać Boga (Mt 5, 8). Prawdziwie czystego serca są ci, którzy gardzą dobrami ziemskimi, szukają niebieskich
i nie przestają nigdy czystym sercem i duszą uwielbiać i widzieć Pana, Boga żywego i prawdziwego. (Napomnienia 16,1-2)
V. Znalezienie w świątyni
Błogosławiony ten zakonnik, który znajduje zadowolenie i radość tylko w najświętszych słowach i dziełach Pana i pociąga przez nie ludzi do miłości
Boga w radości i weselu (por. Ps 50, 51). (Napomnienia 20,1-2)
