Pusty grób. Słowa: „Nie bójcie się!" A jednak zmartwychwstanie wydaje nam się niemożliwe. Jak może umarły powrócić do życia? Jakimi będziemy na tamtym świecie? Wierzymy, ale myśli te niepokoją nas. Panie, pomnóż naszą wiarę.

Panie, powracasz do swojego Ojca. My natomiast pozostajemy na ziemi, wśród smutku i bólu. Obiecałeś, że pozostaniesz na zawsze przy nas. Często jednak odczuwamy, że jesteś daleko, jakby nieobecny, głuchy. Lecz to my jesteśmy niezdolni, aby Cię szukać, prosić, słuchać.

Również na nas zstąpił Duch Święty. Chociaż decyzje naszego życia: słowa, działania i zaniedbania często zdają się negować jego obecność, On jednak żyje w nas; wszedł w naszą rzeczywistość; prowadzi nas, oświeca, pociesza. Spełnia swoje zadania, jeśli mu na to pozwalamy.

Jak to możliwe, że Maryja wstąpiła do nieba w swym śmiertelnym ciele? Ten fakt odnosi się także do nas. Nie wiemy jak ani kiedy, ale ufamy, że spotkamy się w niebie. Staniemy się podobni do Maryi, jeśli będziemy kochać tak jak ona.

Czymś wspaniałym jest myśleć o niebie: Bóg, Jezus, Duch Święty, Maryja, święci. W końcu my i nasi najbliżsi. Osoby, które kochaliśmy, kochamy i które będziemy kochać. Czy to sen? Nie, skoro Jezus urodził się, żył, umarł i zmartwychwstał, oznacza to, że tak samo będzie z nami - jeśli z Nim żyjemy i umieramy, z Nim też będziemy się cieszyć w chwale.